Çalışanın, fikrinin önemsenmeyeceğini ve herhangi bir fark yaratamayacağını düşünmesi, kişisel olarak kendisini yetersiz hissetmesi, davranışlarını ve düşüncelerini iş yerinde alınan kararlara ve oluşturulan normlara göre şekillendirmesi ve bunları kabullenmesi kabullenici sessizliğin göstergeleri olarak kabul edilmektedir. Kişiler, deneyimledikleri olaylar sonucunda sorunlarını ve düşüncelerini açıkça kurumdakilerle paylaştıklarında mevcut durumda bir farklılık olmadığını görerek bu durumu düzeltmek için çaba göstermekten vazgeçmektedirler. Değişimden yana ümitlerini kaybetmekte ve olaylar karşısında teslimiyet göstermektedir. Daha önce ses çıkaran, aksaklıklara eleştiride bulunan çalışanların uğradıkları haksızlıkları ve gördükleri kötü muamelelerden yola çıkarak diğer çalışanların kabullenici sessizliğe büründükleri gözlemlenmiştir. Bu
sonuçlar bize öğrenilmiş çaresizlik arttıkça, bireylerin çalıştıkları örgütlerde sessizliği bilinçli olarak tercih edebileceklerini göstermektedir.