Tipik iş sözleşmesinden, çalışma biçimi bakımından; klasik tipteki kısmi süreli iş sözleşmesinden ise işçi tarafından üstlenilen iş görme ediminin yerine getirilmesini, işverenin kendi durumuna (iş gördürmeye ihtiyaç duyması hâlinde çağrıda bulunması) göre ayarlama imkânına sahip olması bakımından ayrılan çağrı üzerine çalışma, ilk defa 4857 sayılı İş Kanunu ile düzenlenen, İK’nin 14. maddesinin ilk üç fıkrasında hüküm altına alınan esnek bir çalışma modelidir.