Sosyal çalışma statükoyla ilişkisini ancak ontolojisini yeniden kurmak yoluyla gözden geçirebilir. Buna göre, sosyal çalışma bilim felsefesi çerçevesinde yeniden tanımlanmaya muhtaç görünmektedir. Sosyal çalışma herhangi bir uygulama alanı olarak değil bilimlerin uygulaması olarak yeniden tanımlanmalıdır. Günümüzde toplumsal yaşamdan enikonu uzaklaşmış ve gitgide ezoterikleşen bilimler aslında doğaları gereği yaşama içkin ve müdahil olmak ve gelişmeden yana taraf tutmak zorundadır. Bir diğer deyişle, bilimlerin varolma nedeni ezoterik kozmoloji soruşturması değil, “kozmos”a müdahale etmek ve toplumsal yaşamın her bakımdan gelişmesi için çaba harcamaktır. Şu halde, tüm bilimler aynı zamanda uygulamaya dairdir. Sosyal çalışmanın bu ontolojinin dışında ele alınması söz konusu değildir. Sosyal çalışma, bilimlerin uygulaması olarak yeniden kurulduğunda hem uygulamaya yabancılaşmaktan uzaklaşacak hem de uygulamadan bilimlere katkı sağlayacak kuramsal açılımlar çıkaracaktır. Şu halde, sosyal çalışma uygulayıcısı aynı zamanda bir bilim adamı perspektifine sahip olmak zorundadır. Sosyal çalışmayı geleneksel hayırsever anlayışlardan ve statükoyla kurduğu sorunlu ilişkiden kurtarmanın ve onu gerçek anlamda “modern” bir alana dönüştürmenin yolu onu sosyal bilimler içinde yeniden konumlandırmaktan geçmektedir. Bu durumda, sosyal çalışma uygulaması zorunlu olarak disiplinler arası bir çerçeveye oturacaktır.