İlk eğitmen kursu 1936 yılının Temmuz ayında
Eskişehir’e bağlı Çifteler Bucağının Mahmudiye
Köyündeki ilkokulda açılmıştır. Kursun orada açılmasının
nedeni, eğitmen adaylarının yetiştirilmesinde Çifteler
Harasının araçlarından ve tarım elemanlarından
yararlanmaktı (Türkoğlu, 2000, s.127). Tarım Bakanlığı
ile birlikte yürütülen bu kursun yönetim, eğitim ve öğretim
işleri, ilköğretim müfettişleri arasından seçilen biri müdür,
diğeri de eğitim şefi olarak görevlendirilen iki müfettişin
sorumluluğuna verilmiştir. Kurslarda ayrıca 8-10 kişilik
öğrenci gruplarına yetecek kadar ilkokul öğretmenlerinin
yanı sıra ziraat teknisyeni ile yapı öğretmeni de görev
almıştır. Kursun ilk devresi Kasım ayı ortalarında
tamamlanarak öğrenciler stajyer olarak kendi köylerine
gönderilmişler ve ilkbaharda kursun ikinci devresine
alınmışlardır. Öğrenciler kurs döneminde kuramsal ve
uygulamalı derslerde, staj döneminde ve dönem sonunda
yapılan sınavlarda çok başarılı olmuşlardır. İlk denemenin
başarılı olması üzerine, köy eğitmenleri ve
yetiştirilmeleriyle ilgili yasa tasarısı, TBMM’inde
onaylanarak 11 Haziran 1937 tarihinde 3238 sayılı Köy
Eğitmenleri Yasası çıkarıldı ve 1937-1938 öğretim
yılından itibaren Eskişehir’in yanında İzmir (Kızılçullu),
Manisa (Horozköy), Kastamonu (Gölköy), Edirne
(Karaağaç), Kars, Erzincan ve Kocaeli’nde eğitmen
kursları açılmıştır. İzleyen yıllarda hem kurs sayısı, hem
de kurslara alınan öğrenci sayısı artırılmıştır. Örneğin
1938 yılında kurs sayısı 11’e, öğrenci sayısı 1500’e; 1939
yılında da kurs sayısı 15’e, öğrenci sayısı da 2000’e
ulaşmıştır. 1946-1947 öğretim yılı başına kadar sürdürülen
eğitmen kurslarından 8756 eğitmen yetiştirilmiş ve bu
eğitmenlerin sayesinde yaklaşık 7090 köyde yeni ilkokul
açılmıştır (Öztürk,1999, s.322-324; Öztürk, 2005, s.9098).
Köy eğitmen kurslarının açıldıkları ilk yıldan itibaren
başarılı olması, köy öğretmen okullarının yeniden
açılmasına, daha sonra da köy enstitülerinin kurulmasına
dayanak oluşturmuştur.