Klasik üslup, XVIII. asırda büyük bir rağbet görmüş ve önceki asırdan itibaren hikemî, bediî (Sebk-i Hindî) ve mahallî (folklorik) üsluptan da beslenerek, bu yüzyılda daha renkli bir görünüm kazanmıştır. Anlamdan ziyade sese önem veren, sanat kaygısınd