Literatürde yoksulluğun pek çok görünümünün “yeni yoksulluk” olarak tanımlanmasına yol açan gelişme, küresel ekonomik koşullarda, yoksullukla işsizlik arasındaki ilişkinin büyük ölçüde ortadan kalkmasıdır. Zira klasik yoksulluk analizleri sosyal devletin ortaya çıktığı 19. yüzyıldan kurumlaşma süreçlerine ve neo-liberal ekonominin etkilerini gösterdiği 1980’lere dek sınıfsal olarak açıklanmıştır. Buna göre, işçi sınıfı burjuvazi karşısında güçsüzdür ve kapitalist sistemin temeli işçinin emeğinin sömürülmesidir. Emek sömürüsü sistemin kendisini yeniden üretmesinin başat aracıdır ve yoksulluk kapitalizmin sürekliliği için zorunludur. Yoksulluğu belirleyen düşük ücretlerdir ve düşük ücretle çalışanlar geniş bir yoksullar kesimini oluşturur.
Geniş toplumsal kesimlerin işsizlik, evsizlik, mülksüzlük gibi yoksunluklarına devletin kamu harcamalarından çekilmesinin de eklenmesiyle birlikte yeni bir yoksunluk türü ortaya çıkmıştır. Bu dönem aynı zamanda kimi hayati toplumsal dayanışma ağlarının da aşındığı bir dönem olarak belirmiştir. Yeni yoksulluk, yoksulluğun küreselleşmesi ile yakından ilişkilidir.