Paulo Freire’nin 1972 yılında kaleme aldığı ‘Ezilenlerin Pedagojisi’ başlıklı kitabında, kendi eleştirel bilinçlerini ve eşzamanlı eylemlerini geliştirmek suretiyle, ezilen insanların nesneleştirilmesini ve insanlıktan uzaklaştırılmasını tersyüz eden ö