İsm-i fâ‘il masdarın anlattığı iş, hareket veya hâli yapanı gösterir. Türkçede bunu fiilin köküne –an, -en eki ilâvesiyle elde ediyoruz. Meselâ: görmek – gören, koşmak – koşan. İsm-i fâ‘iller sâbit olmayan, geçici bir durum veya hâli belirtir. Arapçada